MIESZKO II LAMBERT
Syn Bolesława Chrobrego urodził się w 990, zmarł 10 lub 11 maja 1034 roku. Władzę sprawował z przerwami od 35. do 44. roku życia. Był królem Polski w latach 1025-1031. Po zrzeczeniu się korony rządził jako książę od roku 1032 do 1034.
Pisał i czytał po łacinie, znał niemiecki, fundował kościoły, ale władcą był kiepskim, od XV wieku zwany Gnuśnym. Zrzekł się korony, a przez skandal z kochanką opuściła go żona. Gall Anonim prawie pominął w kronice Mieszka II, a jedynie napisał: Czesi schwytali [go] zdradziecko na wiecu i rzemieniami skrępowali mu genitalia tak, że nie mógł już płodzić (…). Mieszko tedy powrócił wprawdzie z niewoli, lecz żony więcej nie zaznał. Jan Długosz twierdził, że Mieszko II był leniem o tępym umyśle, głuchym na wady, lekkomyślnym w czynie i niezgrabnym.
