WACŁAW II
Syn czeskiego władcy Przemysława Ottokara II przyszedł na świat w 1271 roku. W wieku 20 lat został księciem krakowskim, a kilka lat później koronował się na króla Polski. Zmarł w 1305 roku w kwiecie wieku.
Jak opisują kronikarze lękliwy był jakiś, tchórzem i zabobonem podszyty. Zdradzał, mordował, płakał, pokutował i zabijał, na przemian grzesząc i błagając o rozgrzeszenie. Za każdą popełnioną zbrodnię głośną i jawną odbywał pokutę, aby dokonawszy jej, nowych się dopuszczać.
Dante Alighieri w Boskiej Komedii stwierdził, że Wacław się rozpustą w sprośnej kalał chuci. Według Długosza, król obawiał się ciemności oraz burz, w czasie których zamykał się w niewielkiej komnacie wyłożonej relikwiami świętych, a największym strachem napawało go miauczenie kotów.
