BOLESŁAW II SZCZODRY
Urodził się około 1042 roku z ojca Kazimierza I Odnowiciela i matki Marii Dobroniegi. Władał w Polsce od 1058, koronował się za zgodą papieską w wieku 34 lat, w roku 1076. Po trzech latach uciekł na Węgry, gdzie, w kwietniu 1081 bądź 1082 roku został otruty. Żył około 40 lat.
Podziwiamy odwagę i energię Bolesława, ale okrucieństwo jego było nieokiełznane, a pycha niebotyczna. Pomysły polityczne Bolesława były genialne, lecz wykonanie godne bywało szaleńca i wszystko psuło. Słynął z gestu wobec rycerzy i poddanych oraz z zamiłowania do walki. Do legendy przeszło powitanie księcia kijowskiego Izasława, którego Bolesław publicznie targał za brodę oraz brutalne ukaranie niewiernych żon i rycerzy, którzy opuścili go w czasie wojennej wyprawy. Skazanie na śmierć biskupa krakowskiego Stanisława wywołało bunt możnowładców i król musiał uchodzić zagranicę.
